آئین مستان

مرا از درد بی دردي رها کن / به درد خود دلم را مبتلا کن

چه قدر از کوي عشقت دور ماندم / مرا با خانه ي خود آشنا کن

اگر رد می شوي از کوچه ي دل / نگاهی بر گداي بینوا کن

براي تو اگر سودي ندارم / مرا نذر نگاه خود فدا کن

کنار سفره ي افطار یک شب / براي نوکر خود هم دعا کن

خودم را با گناهم حبس کردم / پر و بال مرا از بند وا کن

پس از آنکه گذشتی از خطایم / نصیبم یک سفر کرببلا کن

منبع: کتاب زمزمه ولایت

جمعه و روزه و افطار دلم می سوزد / آه از دوري دلدار دلم می سوزد

رمضان است و سر خوان خدا، یار کجاست؟ / آه از این درد دل آزار دلم می سوزد

**************************

کاش در این رمضان لایق دیدار شوم / سحري با نظر لطف تو بیدار شوم

کاش منت بگذاري به سرم مهدي جان / تا که همسفره ي تو لحظه ي افطار شوم

**************************

چه شود زهره ي جان روي تو دیدار کنم / مهدیا هستی خود بر تو گرفتار کنم

روزه ي هجر تو از پاي بینداخت مرا / کی شود با رطب وصل تو افطار کنم

**************************

باز دلم یاد شما می کند / یاد همان لطف و صفا می کند

این دل بی کینه همیشه تو را / بر سر سجاده دعا می کن